Քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.
«Ինչպե՞ս լուծել Հայաստանում ՀԱՊԿ դիտորդական առաքելության հարցը․ արդյո՞ք ներքաղաքական ճգնաժամով:
Չեմ պնդում, իհարկե, բայց փորձը ցույց է տալիս, որ այն, ինչ չի ստացվում քաղաքական համաձայնության ճանապարհով, գործի է դրվում ուժային տրամաբանությամբ:
Հայաստանի իշխանությունը դեմ էր ՀԱՊԿ առաքելությանը սահմանին, բայց թերևս դեմ չի լինի այդպիսի առաքելությանը իշխանության սահմանին՝ իշխանությունը պահելու համար: Դա կհակասի՞ ինքնիշխանության «կրեդոյին»: Ամենևին:
Ընտրազանգվածը կողջունի հայկական «ժողովրդավարությունը» թեկուզ ՀԱՊԿ միջոցով պահելու՝ իշխանության այդ «տակտիկական» քայլը, հատկապես, որ պահելու այլ պատրաստակամություն ունեցող գործնականում չկա և չի էլ եղել, որքան էլ պաշտոնական Երևանից արվեն միջազգային հանրությանն ուղղված «գործնական քայլերի» կոչեր:
Կրկնեմ՝ սա իբրև սցենարային մտահոգություն, այլ ոչ պնդում, որովհետև չի բացառվում նաև գոլորշին կառավարելիորեն բաց թողնելու տեխնոլոգիան, որ մի անգամ կիրառվեց արդեն 2020-ի նոյեմբերից հետո, և միանգամայն կարող է աշխատել ևս մեկ անգամ, քանզի մինչ այժմ հասարակական-քաղաքական օրգանիզմի որևէ շրջանակում չի գրանցվել քաղաքական փիլիսոփայության առանձնակի աճ:
Իսկ երրո՞րդ՝ իշխանափոխության տարբերակ:
2018 թվականից հետո ես Հայաստանի առնչությամբ չեմ բացառի ոչինչ, բայց, միևնույն ժամանակ, չեմ տեսնում իշխանափոխության արտաքին պահանջարկ արտահայտող ոչինչ:
Իսկ ներկայիս փուլում, ըստ իս, Հայաստանին և, առավել ևս, Հայաստանի իշխանությանն առնչվող հարցերում վճռորոշ գործոնը արտաքինն է՝ դուր գա դա որևէ մեկին, թե ոչ:
Այդպես է բոլոր այն երկրներում, որտեղ քաղաքական դասը բոլոր ելքերը փնտրում է արտաքին դաշտում, և արդեն բոլորովին կարևոր չէ, թե արտաքին ո՛ր կիսադաշտում»: