Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանը «Ֆեյսբուքի» իր էջում գրել է.

«Էկոնոմիկայի նախարարը հայտնել է, որ կառավարությունը «Լիդիան» ընկերության հետ համաձայնագիր կստորագրի Ամուլսարի շահագործման վերսկսման մասին:

Դեռևս 2020 թվականի հուլիսի սկզբին «Ֆեյսբուք»-ում իմ շատ հարգելի (աներկբա հարգանքով եմ վերաբերում բոլոր ընկերներին և հետևորդներին) ընկերներից մեկի հետ, ում հետ ֆեյսբուքյան ընկերությունը համարում եմ պատիվ, ունեցա թեմայի մասին անձնական խոսակցություն, որի առիթը եղել էր խնդրի վերաբերյալ այդ ժամանակ իմ հնչեցրած գնահատականը: 

Այդ խոսակցության ընթացքում նշեցի, որ ունեմ մտավախություն, որ 2018-ից հետո Ամուլսարի շուրջ ստեղծված իրավիճակի և ներդրումային այդ խոշոր ծրագրի արգելափակման համար մենք կարող ենք վճարել շատ թանկ գին:
Առիթներ ունեցել եմ ասելու, որ ես խոշորածավալ այդ ծրագրերը դիտարկում եմ տնտեսա-քաղաքական ամբողջության մեջ և համարում, որ միջազգային քաղաքականության մեջ դրանք ունեն մեծ կարևորություն և պայմանավորում են վարքագծային շատ երանգներ: 

Հայաստանում արգելափակվեց արևմտյան խոշորագույն ներդրումային մի ծրագիր, որն, իմ համոզմամբ, ունեցավ նաև ռազմա-քաղաքական հետևանք: Ըստ իս՝ դա եղել է 2018-ից հետո ձևավորված քաղաքական իշխանության մեծ սխալներից մեկը:

Եվ նույնիսկ հարց է առաջանում՝ ու՞ր էին այդ ժամանակ ուժերը, որոնք 2020-ի նոյեմբերից հետո ամեն օր «երդվում» են Արևմուտքի անունով: Ու՞ր էին, երբ պետք էր Հայաստանի և Արևմուտքի գործակցության առարկայական, գործնական, գրեթե միակ շոշափելի և խոշոր օրինակի շուրջ պատասխանատու դիրքավորում, երբ ԱՄՆ դեսպանները, այլ դիվանագետներ ուղիղ կերպով հայտարարում էին, որ այդ ներդրումային ծրագրից է կախված Հայաստանում արևմտյան ներդրումների հեռանկարը: 

Իսկ ո՞րն էր այդ հայտարարությունների տողատակը: Տողատակն այն էր, որ այդ առարկայական օրինակներն են ցույց տալու, թե որքանով ենք պատրաստ պատասխանատու գործընկերության, ոչ թե հռչակագրային քնարերգության կամ պարզունակ հակառուսականության:

Ի դեպ, Ամուլսարի հարցը Հայաստանում անցավ տարիների «ոդիսական», բայց ե՞րբ սկսվեց հանքի շինարարությունը՝ 2016 թվականի ապրիլյան քառօրյայից երեք ամիս անց:
2022 թվականի ապրիլի 20-ին, երբ Հայաստանի վարչապետը մեկնել էր Մոսկվա, և դրա նախօրեին տարածվել էր ՌԴ նախագահի հետ հայտնի համատեղ հայտարարությունը, Ամուլսար գնաց և «Լիդիան»-ի մասին վերստին հիշեցրեց Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Լին Թրեյսին:

Եվ դարձյալ «քար լռություն», որովհետև խոսքը քնարերգության առիթի մասին չէր, ասենք, այնպիսի, ինչպիսին, օրինակ, «դեսպանը գնաց Սյունիք և այդ այցով փրկեց Սյունիքը»: Առիթը ենթադրելու էր քաղաքական պատասխանատվություն ոչ այնքան պոպուլյար, բայց առարկայական թեմայով:

Սա Հայաստանի ներքաղաքական կյանքի «անատոմիական» դրվագներից մեկն է:

Իսկ Ամուլսարի շահագործումը, ցավոք, ուշացած, բայց այսօր էլ անհրաժեշտ քայլ է թե տնտեսական, թե քաղաքական իմաստով»: