Երիկամների քարերի մոտ 60-80%-ը կալցիումի օքսալատներ են: Դրանք կոշտ են, անլուծելի և դժվար է դրանք մանրացնել: Մթերքները, ինչպիսիք են հնդկացորենը, լոլիկը, սև թեյը, ճակնդեղը և այլն, ունեն օքսալատի բարձր մակարդակ և մեծացնում են երիկամների քարերի առաջացման ռիսկը։ Այդ մասին ասել է ուրոլոգ, ուռուցքաբան, պրոֆեսոր և Մոսկվայի Ուրոլոգիական կենտրոնի թիվ 67 Ուրոլոգիայի բաժանմունքի վարիչ Վիգեն Մալխասյանը, հայտնում է Gazeta.ru-ն։
Օքսալատները թրթնջուկաթթվի կալցիում պարունակող աղ են: Դրանց երեսուն տոկոսը օրգանիզմ է մտնում սննդի միջոցով, իսկ 70%-ը օրգանիզմում առաջանում է վիտամին C-ի նյութափոխանակության արդյունքում:
«Օքսալատները նյութափոխանակության վերջնական արդյունք են: Սա նշանակում է, որ դրանք չեն քայքայվում կամ վերամշակվում և արտազատվում են մեզի հետ: Երբ դրանք մտնում են մեզի մեջ, փոխազդում են, միանում կալցիումի հետ՝ սկսելով բյուրեղանալ և քարեր առաջացնել», - բացատրել է ուրոլոգը:
Մեզում օքսալատի կոնցենտրացիայի բարձրացումը, կամ հիպերօքսալուրիան, քարերի առաջացման հիմնական պատճառներից մեկն է: Հիպերօքսալուրիայի երկու պատճառ կա՝ ալիմենտար (սննդային չափազանց մեծ ընդունում) և էնտերալ (օքսալատի չափազանց մեծ աղիքային կլանում), որի հիմնական սահմանափակող գործոնը կալցիումն է: Կալցիումը կապվում է օքսալատների հետ՝ այդպիսով կանխելով դրանց կլանումը: Այդ պատճառով օքսալուրիայով (երիկամային քարեր) տառապողներին խորհուրդ է տրվում բավարար քանակությամբ կաթնամթերք օգտագործել, որը կալցիումի հիմնական աղբյուրն է:
«Միջինում մարդը օրական սննդի հետ միասին սպառում է 300-ից 1000 մգ օքսալատներ: Բուժման հիմնական նպատակն է այս մակարդակը նվազեցնել մինչև 50 մգ օրական»: Օքսալատի բարձր մակարդակ ունեցող հիմնական սննդամթերքներն են՝ կակաոն, շոկոլադը, սև թեյը, սմբուկը, ճակնդեղը, գազարը, մաղադանոսը, ռևենը, կանաչ պղպեղը, սպանախը, նեխուրը, լոլիկը, թուզը, ազնվամորին, գետնանուշը, նուշը, ընկույզը, գետնանուշը և հնդկացորենը:
Օքսալատային քարերի դեպքում անհրաժեշտ է չափել մեզի մեջ օքսալատի մակարդակը։ Եթե այն բարձր է, պետք է սահմանափակել վերոնշյալ սննդամթերքների, C վիտամինի, աղի և կենդանական սպիտակուցի ընդունումը, ինչպես նաև ավելացնել կաթնամթերքի և մանրաթելերի քանակը ձեր սննդակարգում։
