Նոր հետազոտութունը կապ է հայտնաբերել 2000-ականների սկզբից Երկրի առանցքի տեղաշարժի և հողի խոնավության զանգվածային կորստի միջև, Ֆեյսբուքի էջում գրել է «Հիդրոօդերևութաբանության և մոնիթորինգի կենտրոն» ՊՈԱԿ-ի տնօրեն Լևոն Ազիզյանը։
«Սեուլի ազգային համալսարանի գիտնականները պրոֆեսոր Կի-Վեոն Սեոյի գլխավորությամբ օգտագործել են արբանյակային ռադարային տվյալներ և հողի խոնավության մոդելն եր՝ Երկրի ջրային պաշարների դինամիկան վերականգնելու համար: Արդյունքները ցույց են տվել, որ միայն 2000-ից 2002 թվականներին մոլորակը կորցրել է ավելի քան 1600 գիգատոն ջուր հողից, ինչը ավելին է, քան Գրենլանդիայի կողմից կորցրած սառույցի զանգվածը շատ ավելի երկար ժամանակահատվածում:
Խոնավության այս կորուստը համարժեք է ծովի մակարդակի տարեկան գրեթե 2 մմ բարձրացմանը: 2003-ից 2016 թվականներին հողը կորցրել է ևս 1000 գիգատոն ջուր, և մինչև 2021 թվականը խոնավության մակարդակը չի վերականգնվել, ինչը վկայում է ցամաքում ջրի պաշարների երկարաժամկետ փոփոխությունների մասին: Այս տվյալները հաստատվում են անկախ ցուցանիշներով, ինչպիսիք են ծովի մակարդակի շարունակական բարձրացումը և Երկրի պտտման բևեռի չափելի տեղաշարժը:
Փորձագետները մտահոգված են, որ հողի չորացման միտումը կարող է անդառնալի լինել՝ լուրջ հետևանքներ ունենալով մոլորակի կլիմայի և էկոհամակարգերի համար»,- գրել է նա:
