Radar Armenia-ն ներկայացնում է հայ մամուլի անցյալի հրապարակումները։ Այսօր ներկայացնում ենք Հայաստանում քաղաքական ապաստան ստացած Վրաստանի առաջին նախագահ Զվիադ Գամսախուրդիայի հարցազրույցը «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթին։

- Բատոնո Զվիադ, պետությունների ղեկավարներին Ձեր՝ վերջերս ուղղված դիմումի մեջ դուք հայտարարել էիք, թե մտադիր չեք հրաժարական տալ: Ի՞նչ հույսեր եք կապում այդ հայտարարության հետ:

Համաժողովրդականորեն ընտրված նախագահը չի կարող պաշտոնից հեռացվել ինչ-որ մի խմբի մարդկանց պահանջով, ընդ որում, կասկածելի բարոյական հատկանիշների տեր մարդկանց պահանջով: Ես կարող եմ հրաժարական տալ միայն ընտրողների պահանջով: Ես մտադիր չեմ հեռանալ քաղաքական ասպարեզից, եթե անգամ դա պահանջում են իմ ընդդիմախոսները:

- Իսկ Դուք ի՞նչով կբացատրենք Ձեր իսկ երկրից վտարանդի վիճակը:

Դա սովորական խռովության հետևանք է: Այո, ես Վրաստանից հեռացա ոչ այն պատճառով, որ չէի կարող դիմադրել այնտեղ, ոչ, ես դա արեցի գիտակցաբար, որպեսզի կանխեմ հետագա արյունահեղությունը:

- Պարոն նախագահ, սխալներից ոչ ոք ապահովագրված չէ: Գլխավորը դրանք տեսնելն ու խուսափելն է: Դուք սխալներ ունեցե՞լ եք և դրանից որևէ հետևություն արե՞լ եք:

Իհարկե, կային: Ոչ մի պետական գործիչ չի կարող խուսափել դրանցից: Իմ սխալն այն էր, որ ես չափից ավելի զիջող էի ու մեղմ իմ շրջապատի որոշ մարդկանց նկատմամբ, որոնք հետագայում կարողացան հեղաշրջում իրականացնել:

- Չէի՞ք կարող հակիրճ բնութագրել ընդդիմության նպատակը:

Նպատակը պարզ է՝ անցնել իշխանության գլուխ, տապալել օրինական սահմանադրական կառավարությունը: Ընդ որում, նրանք չեն խորշում ոչ մի միջոցից, որով կարելի է հասնել դրան: Մի նպատակ էլ կա` հարստություն դիզելը:

-Վրաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունների հետ որևէ առնչություն ունի՞ Էդվարդ Շևարդնաձեն. եթե այո, ապա ինչպիսի՞:

Ամենաանմիջական: Եվ նա չի թաքցնում դա: Նա հիշում է դավադիրների գործողություններն, իսկ օրինական իշխանությունը բռնությամբ, արյունոտ կերպով տապալելը համարում է ժողովրդավարություն: Նա է այդ ձեռնարկությունների գաղափարախոսն ու ոգեշնչողը:

-Դուք ինչպե՞ս եք կանխատեսում Վրաստանի իրադարձությունները:

Ես կարծում եմ, որ այնտեղ կշարունակվի անիշխանությունը: Նոր իշխանությունն ի վիճակի չէ վերահսկել երկրի կացությունը: Այնտեղ մեծ դժբախտություններ ու համաղետներ կլինեն:

-Ձեր կարծիքով, ի՞նչը կլինի ընդդիմության ամենագլխավոր մեղադրանքը Ձեր դեմ:

Նրանք կարող են առաջ քաշել ցանկացած մեղադրանք, այն ամենն, ինչ խելոքներին փչի: Ես նրանցից ամեն տեսակի ստորություն էլ սպասում եմ:

- Ենթադրենք, դատը Ձեր օգտին չեղավ: Դուք ինչպե՞ս եք պատկերացնում Ձեր հետագա պայքարը հանուն արդարություն հաստատման, և այս իմաստով ինչո՞վ կարող են Ձեզ համար օգտակար լինել Հայաստանը, հայերը:

Հիմա ես գտնվում են Հայաստանի տարածքում, և իշխանությունները ինձ խոստանում են անվտանգության լիակատար երաշխիք: Ես մեծ հույս էի դրել Ձեր ղեկավարության աջակցության վրա: Ես չեմ կարծում, որ համաժողովրդական, ժողովրդավարական եղանակով ընտրված իշխանությունը զորավիգ չի լինի հարևան երկրի սահմանադրական նախագահին: Հայաստանի ղեկավարությունն արդեն մարդասիրություն դրսևորեց իմ հանդեպ, և ես հույս ունեմ, որ այդպես կլինի այսուհետև` մինչև իմ կարգավիճակի օրինական լուծումը: Ուզում եմ հավատալ դրան:

-Վարչապետ Թոմգիզ Սիգուային Դուք էիք նշանակել: Ի՞նչով կարող եք բացատրել հայացքների հետագա հակասությունը:

Դա չարացած մարդու դիրքորոշում էր, զբաղեցրած պաշտոնից իրեն ազատելու հակազդեցություն:

-Իսկ նրա ո՞ր հատկանիշներն էիք հաշվի առել, երբ կառավարության ղեկավար էիք նշանակում:

Սիգուային վարչապետ նշանակելը իմ սխալն էր:

-Սակայն վերադառնանք այս հարցին, որի մասին խոսում էինք: Դուք ինչպե՞ս եք պատկերացնում Ձեր հետագա ճակատագիրը, եթե դադարեք նախագահ լինել:

Ես չեմ կարող նախագահ չլինել, ժողովուրդն ինձ է պաշտպանում: Նա չէր պահանջում, որ ես հրաժարական տամ, խռովարարները թեև հայտարարել են ինձ պաշտոնակ անելու մասին, բայց ես, միևնույն է, մնում եմ որպես Վրաստանի նախագահ: Նրանց հայտարարությունները ինձ համար օրենք չեն: Նորից եմ կրկնում՝ ես Վրաստանի օրինական նախագահն եմ:

-Պարոն Գամսախուրդիա, սկսելով Ձեր քաղաքական վերընթացը, Դուք կարո՞ղ էիք ենթադրել, որ այսպիսի տխուր շրջադարձ կլինի:

Նման շրջադարձ ես չէի կարող ենթադրել: Իհարկե, գիտեի, որ իմ հասցեին զանազան ասեկոսեներ կլինեն, ինչ-ինչ մեղադրանքներ: Ես ընտելացել էի դրան: Բայց որ մարդիկ այն աստիճանի կգազազեն, որ կսկսի հեղվել ժողովրդի արյունը, ես չէի կարծում:

-Ասացեք. «կլոր սեղանի» ներկայացուցիչներից ներկայումս ովքե՞ր են Ձեր հիմնական զինակիցները:

Բոլոր նրանք, ովքեր հավատարիմ են մնացել մարդու իրավունքների, ազատ ու անկախ Վրաստանի համար մղվող պայքարին:

-Եվ նրանք կշարունակե՞ն պայքարը:

Կարծում եմ՝ այո: Բայց զինված պայքարը միջոց չէ նպատակին հասնելու համար: Հիմա դա անիմաստ է, քանի որ հսկայական քանակությամբ զենք կա թե մեկ, թե մյուս կողմի մոտ:

-Դուք ցանկություն չունե՞ք այստեղից դիմել վրաց ժողովրդին:

Ես այդպիսի հնարավորություն չունեմ: Դա տեխնիկապես անհնար է:

-Իսկ եթե նման հնարավորություն լիներ, Դուք ի՞նչ կցանկանայիք ասել ձեր ժողովրդին:

Ես կոչ կանեի՝ չենթարկվել խունտային, պայքարել հանուն Վրաստանում օրինական, սահմանադրական իշխանության վերականգնման, որը ժողովուրդն է ընտրել բացարձակ մեծամասնությամբ, ինչպես նաև բոլոր միջոցներով մերկացնել ժողովրդի թշնամիների արյունոտ ձեռնարկումները:

-Ինչքան մենք հասկացանք, Դուք զենքը վայր չեք դրել:

Անշուշտ, և մտադիր էլ չեմ դա անել:

-Արդյոք Ձեր մեջ ցանկություն չի՞ առաջացել ստեղծելու, այսպես կոչված, տարագիր կառավարություն:

-Միգուցե այդպիսին լինի, դա բացառված չէ:

-Եվ վերջին հարցը: Եթե Ձեզ նորից վիճակվեր քաղաքական կարիերա սկսել, Դուք հասարակական-քաղաքական ի՞նչ կարգեր կընտրեիք Վրաստանի համար:

-Իհարկե, ժողովրդավարական: