Անցնող օրերին Շվեյցարիայում տեղի ունեցավ Ուկրաինայի հարցով խաղաղության համաժողովը։ Կիևի նպատակն էր գագաթնաժողովի մասնակիցների մեծամասնությանը ներգրավել իր 10 կետից բաղկացած խաղաղության բանաձևին, որոնք պետք է հետագա բանակցությունների հիմնական շրջանակ դառնան: Այնուհանդերձ, Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին համաժողովը հայտարարեց հաջողված՝ ասելով, որ գագաթնաժողովում «Ուկրաինայի անկախությունը, տարածքային ամբողջականությունը և ինքնիշխանությունը ճանաչվել են աշխարհի մեծամասնության կողմից»։ 

Կարելի է ասել, որ Ուկրաինային հաջողվեց իր տարածքային ամբողջականության հարցում աջակցություն ստանալ միջոցառման մասնակիցների մեծ մասից։ Այնուամենայնիվ, Հնդկաստանը, Բրազիլիան, Հարավային Աֆրիկան ​​և որոշ այլ երկրներ հրաժարվեցին միանալ համատեղ կոմյունիկեի ստորագրմանը, որտեղ ասվում էր, որ «բոլոր պետությունների տարածքային ամբողջականության և ինքնիշխանության նկատմամբ հարգանքը հիմք կծառայի» Ուկրաինայում պատերազմի ավարտի համար։

Թեև գագաթնաժողովին մասնակցությունը տպավորիչ էր Ուկրաինայի համար, առանցքային երկրների, որոնց թվում են նաև Սաուդյան Արաբիան և Արաբական Միացյալ Էմիրությունները, փաստաթղթին չաջակցելու որոշումը ցույց է տալիս, որ Ռուսաստանը պահպանում է իր միջազգային տնտեսական հզորությունն ու ազդեցությունը, և դա այն պարագայում նույնիսկ, որ Ռուսաստանը հրավիրված չէր: Իսկ Ռուսաստանի տնտեսության ռազմականացման ու պատժամիջոցներին դիմագրավելու գլխավոր հովանավոր Չինաստանը հրաժարվել է մասնակցել՝ պատճառաբանելով Մոսկվայի բացակայությունը։

Գագաթնաժողովում ներկայացվել են նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու խաղաղության ծրագրի տասը կետերից միայն երեքը։ Վերջնական կոմյունիկեում կոչ է արվում Ռուսաստանի կողմից օկուպացված Զապորոժիեի ատոմակայանի անվտանգ շահագործումը «Ուկրաինայի լիակատար ինքնիշխան վերահսկողությանը» հանձնել: Նշվում է նաև ռազմագերիների ամբողջական փոխանակման ու Ռուսաստան արտաքսված ուկրաինացիների վերադարձի մասին։ Տեղ է գտել նաև պարենային անվտանգության հարցը, որը «չի կարող օգտագործվել որպես զենք», այն համատեքստում, որ ուկրաինական պարենի արտահանումը պետք է «ապահովվի անվտանգ և ազատ»։

Այնուամենայնիվ, անհասկանալի ու անորոշ է, թե ինչպես է Ուկրաինան պլանավորում աջակցություն ստանալ իր խաղաղության ծրագրի մնացած յոթ կետի համար, որոնք վերաբերում են այնպիսի հարցերին, ինչպիսիք են ռուսական զորքերի դուրսբերումն իր տարածքից, փոխհատուցումները և ռազմական հանցագործներին պատասխանատվության կանչելը:

Խաղաղության գլոբալ գագաթնաժողովի եզրափակիչ հռչակագիրը ստորագրել են 80 երկիր և 4 կազմակերպություն։ Փաստաթուղթը ստորագրել են ոչ միայն այն երկրները, որոնք ակտիվորեն աջակցում են Ուկրաինային զենքով և ֆինանսներով, այլ նաև չեզոք կամ հակասական դիրք գրաված երկրները։ Դրանց թվում են, մասնավորապես, Վրաստանը, Հունգարիան, Սերբիան, Սլովակիան և Թուրքիան։ Ստորագրողների թվում չեն եղել գագաթնաժողովին մասնակցած Սաուդյան Արաբիան, Թաիլանդը, Հնդկաստանը, Մեքսիկան, Հարավային Աֆրիկան, Բրազիլիան և Արաբական Միացյալ Էմիրությունները և Հայաստանը։ 

Ի վերջո, այս համաժողովը սիմվոլիկ կարևորությունից այն կողմ չանցավ, որն ավելի շատ ցույց տվեց Ուկրաինայի դաշնակիցների ու չեզոք երկրների տարաձայնությունը, Ռուսաստանի դիրքերի ամրությունն ու խաղաղության հնարավորության փակուղայնությունը կոնֆլիկտի այս փուլում։