Տարածաշրջանում ու հատկապես Արցախում ստեղծված իրավիճակի, ինչպես նաև աշխարհաքաղաքական զարգացումների շուրջ Radar Armenia-ն զրուցել է ԼՂՀ ԱԺ նախկին պատգամավոր, քաղաքական վերլուծաբան Վահրամ Աթանեսյանի հետ։

-Հունվարի 18-ին իր ամենամյա ասուլիսի ժամանակ ՌԴ ԱԳ նախարարը կարծիք էր հայտնել, որ Լաչինի միջանցքի հարցը շուտով կլուծվի։ Բայց փաստ է, որ այն դեռ փակ է։ Ինչու՞ է ռուսական կողմը դեռ առկախում հարցի լուծումը։ 

-Դժվար է միանշանակ պատասխանել։ Ենթադրում եմ, որ Ադրբեջանը Իրան-Ռուսաստան երկաթուղային հաղորդակցության հարցում ինչ-որ նախապայմաններ է առաջադրում։

-ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովն այսօր հայտարարել է, որ ղարաբաղյան խնդիրը տասնամյակների պատմություն ունի, նախկինում Հայաստանն էր օկուպացրել Ադրբեջանի 7 շրջանները։ Ձեր կարծիքով՝ ինչու՞ է նման հայտարարություններ անում Լավրովը, և ի՞նչ է ցանկանում ասել ՌԴ-ն։

-Կարող եմ ասել, որ դա Լավրովի վերջին ջղաձգությունն է, բայց եթե զգացմունքներից վերացարկվենք, Լավրովը ճիշտ է ասում։

-Նաև հայտնի դարձավ, որ Կովկասում բանակցությունների հարցով ԱՄՆ նոր ավագ խորհրդական Լուիս Բոնոն ԱՄՆ-ն ներկայացնելու է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափում, ինչպես իր նախորդներն այս դերում։ Այս նշանակումն ինչպե՞ս կանդրադառնա գործընթացի վրա։

-Եկեք ընդունենք, որ ինքներս ենք մսխել ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահության ինստիտուտը։ Նախկին ձևաչափը չի վերականգնվելու։ Պետք է իրողությունների հետ հաշտվել։ Դա չի նշանակում, թե ԼՂ հիմնախնդիրը միջազգային չէ։ Մենք պետք է փորձենք «մոդուս» գտնել իրավիճակի և հանգուցալուծման վերաբերյալ Ռուսաստանի, ԵՄ և Միացյալ Նահանգների պատկերացումների միջակայքում։ Որքան էլ դա «անպատվաբեր» և դիվանագիտորեն դժվար իրացնելի լինի։

-Ձեր ֆեյսբուքյան վերջին գրառումներից մեկում նշել եք, թե Արցախում հետշրջափակումային անելիքների իրավաքաղաքական մոդելավորման անհրաժեշտություն կա։ Կխնդրեի ավելի մանրամասնել՝ ի՞նչ նկատի ունեք, ի՞նչ մոդելավորման մասին է խոսքը, ո՞ր ուղղություններով։

-Ակնհայտ է, որ Արցախում սահմանադրական կարգավորումները, մեղմ ասած, չեն գործում։ Նկատվում է նաև իշխանության վերսահմանադրական կառույցների քարոզչություն։ Դա շատ վտանգավոր միտում է։ Ավելի առարկայական գնահատական, կարծում եմ, հնարավոր կլինի ասել մոտակա մեկ-երկու շաբաթվա ընթացքում։

-Ինչպե՞ս կգնահատեք «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գեղամ Մանուկյանի վերջին հայտարարությունը, թե Հայաստանն Արցախի իշխանություններին մղում է բանակցելու Ադրբեջանի հետ, ինչը խիստ վտանգավոր է։ Դուք վտանգներ, ռիսկեր տեսնու՞մ եք, եթե Ստեփանակերտն ու Բաքուն բանակցեն։

-Իսկ ու՞մ հետ պիտի բանակցի Ստեփանակերտը։ Ինչ-որ վերացական «միջազգային հանրությա՞ն» կամ ՀՅԴ «աշխարհասփյուռ կառույցների՞»։ Իսկ ո՞րն է Հայաստան-Արցախ-Սփյուռք եռամիասնության մասին քառորդդարյա մտասևեռման, ինչպես ռուսներն են ասում, «հավելյալ արժեքը»։ Սա 19-րդ դարավերջը չէ, երբ ՀՅԴ-ն ասում էր, որ ինչքան շատ հայի արյուն թափվի, այնքան հայկական հարցը տերությունների ուշադրության կենտրոնում կլինի։

Հայկ Մագոյան