Արևմտյան Ավստրալիայի խորքերում թաքնված հնագույն քարերը կարող են պատասխան տալ այն հարցին, որը դարեր շարունակ հետաքրքրել է գիտնականներին՝ ինչպե՞ս է ծնվել Լուսինը։
Արևմտյան Ավստրալիայի համալսարանի գիտնականները ուսումնասիրել են 3.7 միլիարդ տարվա ֆելդսպարային բյուրեղներ, որոնք հայտնաբերվել են Մերչիսոնի շրջանի մագմայական անորտոզիտներում։ Այս ժայռերը եզակի են. անորտոզիտները լայնորեն տարածված են Լուսնի վրա, բայց գրեթե չկան Երկրի մակերևույթին։ Այդ փաստը, ըստ մասնագետների, հուշում է Երկրի և Լուսնի միջև գոյություն ունեցող խորքային կապի մասին։
Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ ավստրալական այս ժայռերի քիմիական բաղադրությունը գրեթե նույնն է, ինչ Լուսնից բերված «Ապոլոն» առաքելության նմուշները։
Այս հայտնագործությունը նոր ուժ է տալիս «հսկա բախման տեսությանը», ըստ որի՝ մոտ 4.5 միլիարդ տարի առաջ Մարսի չափի մի մոլորակ բախվել է Երկրին, և այդ հարվածից պոկված նյութերից ձևավորվել է Լուսինը։ Գիտնականները նշում են, որ այս քարերը կարող են լինել «ժամանակի պինդ թղթապանակներ», որոնք պահպանում են մեր մոլորակի «մանկության»վկայությունները։
