Գիտնականները հայտնաբերել են ամենահին հայտնի մրջյունի բրածո մնացորդները՝ թևավոր միջատի, որն ուներ սարսափելի, մանգաղի նման ծնոտներ: Այն ապրել է մոտ 113 միլիոն տարի առաջ՝ դինոզավրերի դարաշրջանում, և պահպանվել է Բրազիլիայի հյուսիս-արևելքում հայտնաբերված կրաքարե շերտերում:
Այս տեսակը, որը կոչվում է Vulcanidris cratensis, պատկանում է «դժոխային մրջյուններ» կոչվող խմբին, որոնք իրենց անունը ստացել են վախեցնող ծնոտների շնորհիվ: Կավճի դարաշրջանում այս մրջյունները ծաղկում էին՝ տարածվելով աշխարհի տարբեր մասերում, սակայն նրանց ժառանգները ներկայումս գոյություն չունեն: Նախկինում հայտնաբերված մեկ այլ դժոխային մրջյուն՝ Haidomyrmex-ը, անվանվել է հին հունական դիցաբանության ընդերքի աստված Հադեսի պատվին:
Vulcanidris cratensis-ը միջին չափի մրջյուն էր՝ մոտ 1.35 սմ երկարությամբ: Նրա ծնոտները թույլ էին տալիս ամրացնել կամ խոցել որսը: Ինչպես այսօր ապրող որոշ մրջյուններ, այն ուներ թևեր և, ամենայն հավանականությամբ, լավ էր թռչում: Բացի այդ, նրա խայթոցը, որը նման էր կրետի խայթոցին, ուժեղ էր:
«Անփորձ աչքով նրան հեշտությամբ կարելի էր շփոթել կրետի հետ»,- նշել է Սան Պաուլուի համալսարանի կենդանաբանության թանգարանի միջատաբան Անդերսոն Լեպեկոն՝ հավելելով,- «Հավանաբար, նրանք իրենց ծնոտներով յուրահատուկ կերպով կառավարում էին որսը՝ ամրացնելով այն»։
