Երևան 9 ℃
Տիտղոսային ընդդիմության ջրերը կարծես մի առվով չեն հոսում։ Խորացող ճաքեր կան ոչ միայն ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության ներսում, այլև խորհրդարանական երկու ընդդիմադիր խմբակցությունները՝ «Հայաստանն» ու «Պատիվ ունեմ»-ը պարբերաբար կսմիթներ ու կշտամբանքներ են հնչեցնում միմյանց հասցեին։
ԼՂ հակամարտության պատմության մեջ հենց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի բանակցած «փուլային տարբերակն» է եղել միակ արժանապատիվ և նպաստավոր լուծումը։
Հայաստանի երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն այսօր այդպես էլ չի հստակեցրել՝ շարունակու՞մ է հավակնել երկրի ղեկավարի պաշտոնին, թե՞ ոչ։
29 տարի առաջ այս օրը համաժողովրդական հանրաքվեով ընդունվեց նորանկախ Հայաստանի մայր օրենքը՝ սահմանադրությունը։ Մասնակիցների 68%-ը՝ ընտրական իրավունք ունեցող 2 մլն 190 հզ․ քաղաքացուց 1 մլն 217 հզ-ը կողմ քվեարկեց սահմանադրությանը։
Բայց այդ դեպքում հետաքրքիր է՝ ինչո՞ւ իրենց պաշտոնավարման ընթացքում ԼՂ հարցի փոխզիջումային կարգավորման կողմնակից այսօր ներկայացողները 1998թ. մերժեցին փուլային տարբերակը՝ մերժելով հարցի կարգավորման միակ պատեհ պահը, երբ Ադրբեջանն իրոք պատրաստ էր գնալ փոխզիջումների։
Մարդ, ով ժամանակին նկարագրում էր իր առաջնորդության ոճը որպես «յուպիտերական», այժմ հիշեցնում է «Իկարուսին» այն բանից հետո, երբ նա խաղաց քաղաքական կրակի հետ և այրվածք ստացավ:
Բայդենը ճիշտ է ասում, որ Դոնալդ Թրամփը իրեն խայտառակ պահեց 2020 թվականի ընտրություններից հետո։ Կամ ստելով, կամ մոլորությամբ՝ Թրամփը շարունակաբար պնդեց, որ ընտրություններում հաղթել է ջախջախիչ արդյունքով։
Դրանց թվում են, մասնավորապես, Վրաստանը, Հունգարիան, Սերբիան, Սլովակիան և Թուրքիան։
Բայց այս ընդդիմությունը հազիվ թե գնա նման քայլի. չէ՞ որ պատգամավորական բաղձալի մանդատից հրաժարվելը հեշտ չէ, հեշտ չէ նաև սեփական հարմարավետությունը զոհելը։
Իսկ քաղաքական ընտրությունը՝ պաթոսից ու ցանկալիից անդին է, որտեղ արդարությունն ու խաղաղությունը երբեք միմյանց ձեռք ձեռի տված չեն։
